کد مطلب:137409 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:258
ازدواج و خانواده ی زینب
جعفر طیار سه پسر داشت به نامهای، عبدالله - و به همین خاطر او مكنی به ابوعبدالله شد - و محمد و عون، كه هر سه در سرزمین حبشه متولد شدند. مادر آنها اسماء بنت عمیس بود، (بعد از شهادت جعفر، ابوبكر با اسماء ازدواج كرد و از او محمد بن ابی بكر متولد شد) پس محمد بن ابی بكر برادر مادری فرزندان جعفر است.
عبدالله از صحابه ی پیامبر بوده و از منبع فیض آن حضرت حدیث حفظ می كرد، او همیشه ملازم عمویش امیرالمؤمنین علیه السلام، و پسر عموهایش حسن و حسین علیهم السلام بود و از ایشان كسب علم می نمود.
عبدالله ثروتمندترین بنی هاشم بود و زندگی راحتی داشت، وی املاك زیادی داشته و از تجارب گسترده ای برخوردار بود، و در عین حال در اسلام سخی ترین مردم بود (تا آن جا كه او را بحر الجود یعنی دریای بخشش نامیدند). در رابطه با بخشش و جودش حكایات بسیار و عجیبی نقل كرده اند كه از جمله آنها این حكایت است كه: یكی از خلفا برای عبدالله سیصد درهم فرستاد، او مقداری از مال خود را بر آن
سیصد درهم افزود و بین فقرا تقسیم نمود.
طی نشست هایی كه عبدالله در بعضی مواقع با معاویة بن ابی سفیان داشت، معاویه به حقیقت و مقام و منزلت وی پی برده بود كه، بعضی از این موارد را در كتاب «الشیعة و الحاكمون» نقل كرده ایم.
«شعبی» نقل می كند: روزی عبدالله به مجلس معاویه وارد شد و یزید نیز آن جا بود، یزید در گفتار خود به عبدالله گوشه ای زد و او را به اسرافكاری و ولخرجی نسبت داد! عبدالله به یزید گفت: من خودم را بالاتر از آن می دانم كه به تو جواب بدهم، اما اگر صاحب این تخت و سریر حكومت (معاویه) این حرفت را زده بود جوابش را می دادم! معاویه گفت: مثل این كه گمان می كنی مقام بالاتری از یزید داری؟ گمان نمی كنم كه كسی در زمان «حرب بن امیه» اشرف از او باشد.
عبدالله گفت: بله، به خدا سوگند، با شرافت تر و با فضیلت تر از او كسی است كه ظرف های خالی «حرب» برای كمك گرفتن به درب خانه اش آمده و عبایش را به «حرب» می بخشد. (منظور خود عبدالله است). معاویه گفت: راست گفتی، ای ابوجعفر. [1] .
عبدالله از صحابه ی پیامبر بوده و از منبع فیض آن حضرت حدیث حفظ می كرد، او همیشه ملازم عمویش امیرالمؤمنین علیه السلام، و پسر عموهایش حسن و حسین علیهم السلام بود و از ایشان كسب علم می نمود.
عبدالله ثروتمندترین بنی هاشم بود و زندگی راحتی داشت، وی املاك زیادی داشته و از تجارب گسترده ای برخوردار بود، و در عین حال در اسلام سخی ترین مردم بود (تا آن جا كه او را بحر الجود یعنی دریای بخشش نامیدند). در رابطه با بخشش و جودش حكایات بسیار و عجیبی نقل كرده اند كه از جمله آنها این حكایت است كه: یكی از خلفا برای عبدالله سیصد درهم فرستاد، او مقداری از مال خود را بر آن
سیصد درهم افزود و بین فقرا تقسیم نمود.
طی نشست هایی كه عبدالله در بعضی مواقع با معاویة بن ابی سفیان داشت، معاویه به حقیقت و مقام و منزلت وی پی برده بود كه، بعضی از این موارد را در كتاب «الشیعة و الحاكمون» نقل كرده ایم.
«شعبی» نقل می كند: روزی عبدالله به مجلس معاویه وارد شد و یزید نیز آن جا بود، یزید در گفتار خود به عبدالله گوشه ای زد و او را به اسرافكاری و ولخرجی نسبت داد! عبدالله به یزید گفت: من خودم را بالاتر از آن می دانم كه به تو جواب بدهم، اما اگر صاحب این تخت و سریر حكومت (معاویه) این حرفت را زده بود جوابش را می دادم! معاویه گفت: مثل این كه گمان می كنی مقام بالاتری از یزید داری؟ گمان نمی كنم كه كسی در زمان «حرب بن امیه» اشرف از او باشد.
عبدالله گفت: بله، به خدا سوگند، با شرافت تر و با فضیلت تر از او كسی است كه ظرف های خالی «حرب» برای كمك گرفتن به درب خانه اش آمده و عبایش را به «حرب» می بخشد. (منظور خود عبدالله است). معاویه گفت: راست گفتی، ای ابوجعفر. [1] .
[1] زينب الكبري، جعفر نقدي، ص 89، چاپ نجف.